Hoewel zowel mijn lief als ik geen religieuze achtergrond
hebben, wordt er bij ons thuis best vaak over geloof gepraat. We proberen onze kinderen
met open blik naar de wereld en de mensen om hen heen te laten kijken. Daarom
leggen we veel uit op het eigen niveau van het kind. Alles passeert de revue:
de Islam, Boeddhisme, Hindoeïsme, Jodendom en natuurlijk ook Christendom. Leander
is echt een man van de wetenschap en vindt het concept van iets geloven wat nog
nooit bewezen is moeilijk te bevatten. Vooralsnog is hij een agnost. Eentje met
heel veel vragen. Die wij dan ook zo goed mogelijk trachten te beantwoorden.
Toen we gisteren in de auto zaten reden we langs een kerk waarop met grote
letters stond: “Jezus geeft rust”. Leander las het hardop en herhaalde de zin
een paar keer zachtjes voor zichzelf. “Mama, wat bedoelen ze met Jezus geeft
rust?”. Wat een levensvraag, ik zette mijn meest filosofische beentje voor en
zei: “nou, als mensen zich niet helemaal gelukkig voelen en iets missen in hun
leven, dan zoeken ze vaak naar iets wat ze wel blij maakt, waar ze zich
rustiger door voelen. En voor christelijke mensen is dat vaak dat ze in Jezus
geloven”. Leander, die overigens een schoolvoorbeeld van een adhd-er is, keek
heel bedenkelijk. “Mama, ik denk dat als ik christelijk was, ik anders nog wel
heel druk zou zijn hoor”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten