Mijn jongens

Ik vind het leuk om van een afstandje naar mijn twee zonen te kijken. Rustig observeren terwijl ze bezig zijn met hun eigen dingen.

L. mijn oudste wordt van de zomer 9. Als je in zijn prachtige groene ogen kijkt, kijk je recht in zijn ziel. Een kwetsbaar en gevoelig snuitje, beeldschoon.

E. mijn jongste is net 2 geworden. Ogen als stralende sterretjes: helderblauw met enorm lange wimpers en de ondeugd straalt eruit. Een plaatje om te zien, maar een echt schoffie: altijd smoezelig.

L. heeft dik stijl haar. E. fijne krullen.

L. zit het liefst tegen je aan, loopt op straat nog steeds het liefst aan de hand, vindt het heerlijk om bediend te worden. E. wil alles zelf doen, schiet als een pijl uit een boog de deur uit zodra die open gaat om zo ver mogelijk van mama vandaan te rennen.

Maar zet je ze bij elkaar dan hebben ze samen de grootste lol. Een lieve grote broer die zo zorgzaam voor zijn kleine broertje is en bijna alles goed vindt. Een klein broertje dat in volle bewondering naar zijn grote broer kijkt en hem in alles na wil doen. En wat lijken ze dan op elkaar samen lachend, dansend, springend. Twee tengere jongetjes met vrolijke koppies.

Mijn jongens: zo verschillend, maar ook zo hetzelfde.

Espen's Winnie the Pooh taart

Mijn kleine titi Espen is 2 jaar geworden. Omdat hij zo gek is op Winnie the Pooh - door hem poepoe genoemd - heb ik vele uren zitten boetseren en frutselen om deze taart voor hem te maken. En gelukkig werd de taart heel enthousiast ontvangen door de jarige en andere gasten. Ook de vulling van Zwitserse room en aardbeienvlaaivulling viel bij iedereen in de smaak. Ik ben erg blij.

Kersenbloesemtaart

Voor mijn moeder een taart met de uitstraling van tere porselein en een lentegevoel.

Jezus geeft rust

Hoewel zowel mijn lief als ik geen religieuze achtergrond hebben, wordt er bij ons thuis best vaak over geloof gepraat. We proberen onze kinderen met open blik naar de wereld en de mensen om hen heen te laten kijken. Daarom leggen we veel uit op het eigen niveau van het kind. Alles passeert de revue: de Islam, Boeddhisme, Hindoeïsme, Jodendom en natuurlijk ook Christendom. Leander is echt een man van de wetenschap en vindt het concept van iets geloven wat nog nooit bewezen is moeilijk te bevatten. Vooralsnog is hij een agnost. Eentje met heel veel vragen. Die wij dan ook zo goed mogelijk trachten te beantwoorden. Toen we gisteren in de auto zaten reden we langs een kerk waarop met grote letters stond: “Jezus geeft rust”. Leander las het hardop en herhaalde de zin een paar keer zachtjes voor zichzelf. “Mama, wat bedoelen ze met Jezus geeft rust?”. Wat een levensvraag, ik zette mijn meest filosofische beentje voor en zei: “nou, als mensen zich niet helemaal gelukkig voelen en iets missen in hun leven, dan zoeken ze vaak naar iets wat ze wel blij maakt, waar ze zich rustiger door voelen. En voor christelijke mensen is dat vaak dat ze in Jezus geloven”. Leander, die overigens een schoolvoorbeeld van een adhd-er is, keek heel bedenkelijk. “Mama, ik denk dat als ik christelijk was, ik anders nog wel heel druk zou zijn hoor”.